Baie Wonderlik & gezondheid-update
Door: Mandy
Blijf op de hoogte en volg Mandy
18 Januari 2014 | Zuid-Afrika, Grabouw
Het is nu 18 januari en we hebben onze eerste uitslaapdag. Heerlijk! Ik typ nu alvast een blog zodat als we een keer internet hebben, ik deze meteen online kan zetten. Dit is voor mij de eerste uitslaapdag sinds twee weken, wat was ik er aan toe! Het is nu half 11 en zit lekker in pyjama op een chille stoel. Ik geniet zo dat we ook een huiskamer hebben met banken. Het lijkt me leuk om hier ook medewerkers van Agapé uit te nodigen om lekker mee te eten.
Vanochtend lag ik in m'n bed terug te denken aan de dingen die ik nu, sinds de laatste blog, alweer heb meegemaakt. Alles is zo wonderlijk hier.
So wonderlik: dat Gerrit & Ami Agapé hebben opgericht.
So wonderlik: wat voor grote rol Agapé hier heeft in Grabouw.
So wonderlik: dat er zoveel aandacht is voor disabled-children & dat zij fysio krijgen.
So wonderlik: hoe er maandelijks geld binnenkomt voor Gerrit & Ami om Agapé voort te zetten (denk aan het financieren van eten, medewerkers, gebouwen, scholen, spullen voor in de scholen, speciale meubelen voor disabled children)
So wonderlik: dat er lieve echtparen zijn die kiezen om in een childrens home te gaan wonen, waardoor ze samen met hun eigen kinderen nog veel meer andere kinderen uit de townships toelaten tot hun gezin.
So wonderlik: dat ik hier uberhaupt zit met mijn niet zo optimale gezondheid!
So wonderlik: dat er vrouwen zijn die van 07:00 tot 19:00 uur (!) werken bij Asiphe, en zoveel liefde hebben voor alle kinders.
So wonderlik: hoe er gisteren bij de kidsclub zoveel kinderen ons een knuffel gaven na een uur spelen en vertelden dat ze ons gaan missen. Terwijl ze ons volgende week weer zien!
So wonderlik: dat er elke vrijdagavond een tienerclub is (lijkt op Rock Solid) waarbij tieners uit de wijk iets over God horen, maar ook lekker spelletjes kunnen doen en even worden opgevangen.
So wonderlik: dat ik me zo gezond voel! Ik krijg over een half uur de uitslag van mijn bloedplaatjes, maar ik vertrouw dat dit helemaal goed gaat komen. Voel me veel fitter dan voordat ik vertrok naar Afrika. Terwijl ik deze week geen prednison heb geslikt.
Genoeg mooie dingen hier dus! Het is zo goed dat Agapé hier is in Grabouw!
Gisterochtend heb ik weer geholpen bij Asiphe (het huis voor de disabled children). Ik had er veel meer lol in dan de eerste dag. Dit komt denk ik ook omdat ik nu wist wat de gang van zaken was en alle namen van de kinderen ken. Ook weet ik nu een beetje de situatie van de kinderen waardoor je hier op in kan spelen bij het communiceren. I.v.m. de privacy van de kids noem ik geen namen. Maar er was een baby van 8 maanden, die doordat de mam tijdens de zwangerschap alcohol heeft gedronken, nu een alcohol-syndroom heeft. Wat hij precies heeft weten we nog niet maar er zit geen leven in de baby. Slaapt alleen maar, heeft slappe handjes, eet niet en is daarom echt zo licht als een veertje. De eerste dag vond ik dit erg, maar ik merkte dat het me de tweede dag echt raakte. Ik krijg nu weer tranen in mijn ogen als ik er aan denk. Het is zo'n prachtbaby waar zoveel van terecht had kunnen komen. Hoe durft zo'n moeder iets te doen. Ik vind het heerlijk om hem in mijn armen te nemen en er lekker voor hem te zijn. Hoop echt dat hij vooruit gaat en dat hij niet, zoals verwacht, blind en doof is. Ben benieuwd of we over 6 weken verandering zien.
Een van de vrouwen die werkt bij Asiphe, vertelde mij dat de voorbehoedsmiddelen gratis zijn in Grabouw. Echt super goed dat de regering dit sponsort. Ook een reden waardoor ik niet snap dat baby's zo verwaarloosd worden of er toch nog moeders zijn die hun baby proberen te vermoorden.
We werden opgehaald door Faizel & Tessa & Noah: jeeeeej ze zijn weer terug!! Wat heerlijk om lekker Nederlands te praten met ze. Samen even boodschappen gedaan & naar de dokter geweest om bloed te laten prikken. De arts was erg professioneel, dus dat is fijn!
Elke vrijdagmiddag om 3 uur is hier op ons pleintje voor het huis een kidsclub. Dit is voor jonge kinderen onder de 13 jaar uit de townships van Grabouw. Hoe dit er meestal uit ziet weet ik nog niet omdat het volgende week pas begint.
Gisteren stonden er om half 3 al kinderen voor het hek te wachten totdat het hek open ging voor de kidsclub. Gelukkig waren Inge & ik die middag thuis en zagen we dit. Waardoor we de leider van de kidsclub konden informeren dat de kinderen er wel waren. Hij kwam de kids wegsturen omdat de kidsclub pas volgende week begint en hij er geen tijd voor had. Omdat Inge en ik die middag toch vrij waren, boden we aan om met de kids te spelen. Dit was echt super voor zowel de kinderen als de medewerker die daarvoor geen tijd had! Dus het hek ging open en alle kinderen, een stuk of 40, stormde naar de speeltuin. Eigenlijk hoefde we ze alleen in de gaten te houden omdat ze zichzelf vermaakten. Inge kon meteen voor doktertje spelen bij enkele valpartijen & kneuzingen en ik mocht twee jongetjes helpen bij het goedmaken van een ruzie. Het was super leuk dat we samen dit konden doen en de verantwoordelijkheid hadden. Zo leerden de kids meteen onze namen. Een klein jongentje, ik schat hem vier jaar, riep continu “Maaaandy”, zodat ik keek hoe hij van de glijbaan afgleed. Er waren ook een paar meiden van ongeveer 10 jaar oud die het helemaal geweldig vonden om aan m'n haar te zitten. Ze waren samen wat aan het fluisteren, dus ik vroeg wat er was. Zegt het ene meisje: “mag zij een knuffel van je?”. Te schattig. Het lukte goed om met de kinderen te communiceren in een mix van Engels, Nederlands & Afrikaans. We hebben wat spelletjes in een kring gedaan, zoals: wip/wap/zap; een spelletje wat we hebben geleerd tijdens het kersdiner van Heros (het mooiste dispuut van NSR). Na een uur hadden we beloofd de kinderen naar huis te sturen. Toen stond de volgende uitdaging voor de deur: hoe krijgen we iedereen weer door de poort naar buiten toe? We maakten een lange slinger, hand in hand, en huppelden zo door de poort. Het valt op hoe gedisciplineerd de kinderen hier zijn! Uiteraard proberen ze wel te blijven, maar als je goede grenzen aangeeft dan luisteren ze echt goed. Aan het eind nog een grote groepsknuffel, waarbij zeker 35 kinderen mij tegelijkertijd om de hals vlogen. En toen uiteraard iedereen nog een knuffel per persoon haha. Een paar meisjes kwamen naar me toe: “ik ga je missen”. Maar ach, gelukkig zien we elkaar volgende week gewoon weer! Kijk nu al uit naar de zes keer kidsclub die nog gaan komen. Van zo'n uurtje spelen met kinderen kreeg ik echt super veel energie. Het beste medicijn dat er bestaat!;)
'S avonds hadden we een Tienerclub voor tieners uit de townships van ongeveer 13 tot 18 jaar. Dit lijkt op Rock Solid van vroeger. Deze tienerclub wordt gehouden in een gebouw bij Agape 4. We werden door een busje opgehaald bij ons huis. Dit busje rijdt rond 7 uur rond in Grabouw om tieners op te pikken. Van 7 tot 8 is er de mogelijkheid om te chillen: tafelvoetbal, airhockey, tafeltennissen en lekker bijkletsen. Inge & ik hebben twee jongens verslagen met tafelvoetbal. Uiteraard lekker fanatiek! Daarna was er een geniaal spel, waarbij een paar meiden en jongens ('owens') een met water gevulde ballon boven hun hoofd moesten houden. Andere meiden en jongens moesten het scheerschuim van die ballon 'wegscheren' met een scheermesje onder het mom van: 'vertrouwen jullie elkaar?' Daarna werd er gepraised & was er een praatje. Ik genoot er van hoe iedereen helemaal los ging op de nummers van Jesus Culture. Toch bijzonder dat hier, duizenden kilometers vanaf Nederland, dezelfde nummers worden gezongen. Ook genoot ik van een heerlijke attitude die de tienermeiden hebben hier.
Dat was het dan alweer! Nu lekker genieten van een uitslapersontbijt.
Net voor het ontbijt de bloeduitslag gehad. Toch wel een tegenvaller: 24 bloedplaatjes. In een week tijd zonder prednison is het dus gezakt van 160 naar 24 miljard bloedplaatjes per liter. Dit maakt onze situatie weer en stuk onzekerder. De hematoloog in Nederland is gemaild en nu maar wachten op zijn reactie!
Vanochtend lag ik in m'n bed terug te denken aan de dingen die ik nu, sinds de laatste blog, alweer heb meegemaakt. Alles is zo wonderlijk hier.
So wonderlik: dat Gerrit & Ami Agapé hebben opgericht.
So wonderlik: wat voor grote rol Agapé hier heeft in Grabouw.
So wonderlik: dat er zoveel aandacht is voor disabled-children & dat zij fysio krijgen.
So wonderlik: hoe er maandelijks geld binnenkomt voor Gerrit & Ami om Agapé voort te zetten (denk aan het financieren van eten, medewerkers, gebouwen, scholen, spullen voor in de scholen, speciale meubelen voor disabled children)
So wonderlik: dat er lieve echtparen zijn die kiezen om in een childrens home te gaan wonen, waardoor ze samen met hun eigen kinderen nog veel meer andere kinderen uit de townships toelaten tot hun gezin.
So wonderlik: dat ik hier uberhaupt zit met mijn niet zo optimale gezondheid!
So wonderlik: dat er vrouwen zijn die van 07:00 tot 19:00 uur (!) werken bij Asiphe, en zoveel liefde hebben voor alle kinders.
So wonderlik: hoe er gisteren bij de kidsclub zoveel kinderen ons een knuffel gaven na een uur spelen en vertelden dat ze ons gaan missen. Terwijl ze ons volgende week weer zien!
So wonderlik: dat er elke vrijdagavond een tienerclub is (lijkt op Rock Solid) waarbij tieners uit de wijk iets over God horen, maar ook lekker spelletjes kunnen doen en even worden opgevangen.
So wonderlik: dat ik me zo gezond voel! Ik krijg over een half uur de uitslag van mijn bloedplaatjes, maar ik vertrouw dat dit helemaal goed gaat komen. Voel me veel fitter dan voordat ik vertrok naar Afrika. Terwijl ik deze week geen prednison heb geslikt.
Genoeg mooie dingen hier dus! Het is zo goed dat Agapé hier is in Grabouw!
Gisterochtend heb ik weer geholpen bij Asiphe (het huis voor de disabled children). Ik had er veel meer lol in dan de eerste dag. Dit komt denk ik ook omdat ik nu wist wat de gang van zaken was en alle namen van de kinderen ken. Ook weet ik nu een beetje de situatie van de kinderen waardoor je hier op in kan spelen bij het communiceren. I.v.m. de privacy van de kids noem ik geen namen. Maar er was een baby van 8 maanden, die doordat de mam tijdens de zwangerschap alcohol heeft gedronken, nu een alcohol-syndroom heeft. Wat hij precies heeft weten we nog niet maar er zit geen leven in de baby. Slaapt alleen maar, heeft slappe handjes, eet niet en is daarom echt zo licht als een veertje. De eerste dag vond ik dit erg, maar ik merkte dat het me de tweede dag echt raakte. Ik krijg nu weer tranen in mijn ogen als ik er aan denk. Het is zo'n prachtbaby waar zoveel van terecht had kunnen komen. Hoe durft zo'n moeder iets te doen. Ik vind het heerlijk om hem in mijn armen te nemen en er lekker voor hem te zijn. Hoop echt dat hij vooruit gaat en dat hij niet, zoals verwacht, blind en doof is. Ben benieuwd of we over 6 weken verandering zien.
Een van de vrouwen die werkt bij Asiphe, vertelde mij dat de voorbehoedsmiddelen gratis zijn in Grabouw. Echt super goed dat de regering dit sponsort. Ook een reden waardoor ik niet snap dat baby's zo verwaarloosd worden of er toch nog moeders zijn die hun baby proberen te vermoorden.
We werden opgehaald door Faizel & Tessa & Noah: jeeeeej ze zijn weer terug!! Wat heerlijk om lekker Nederlands te praten met ze. Samen even boodschappen gedaan & naar de dokter geweest om bloed te laten prikken. De arts was erg professioneel, dus dat is fijn!
Elke vrijdagmiddag om 3 uur is hier op ons pleintje voor het huis een kidsclub. Dit is voor jonge kinderen onder de 13 jaar uit de townships van Grabouw. Hoe dit er meestal uit ziet weet ik nog niet omdat het volgende week pas begint.
Gisteren stonden er om half 3 al kinderen voor het hek te wachten totdat het hek open ging voor de kidsclub. Gelukkig waren Inge & ik die middag thuis en zagen we dit. Waardoor we de leider van de kidsclub konden informeren dat de kinderen er wel waren. Hij kwam de kids wegsturen omdat de kidsclub pas volgende week begint en hij er geen tijd voor had. Omdat Inge en ik die middag toch vrij waren, boden we aan om met de kids te spelen. Dit was echt super voor zowel de kinderen als de medewerker die daarvoor geen tijd had! Dus het hek ging open en alle kinderen, een stuk of 40, stormde naar de speeltuin. Eigenlijk hoefde we ze alleen in de gaten te houden omdat ze zichzelf vermaakten. Inge kon meteen voor doktertje spelen bij enkele valpartijen & kneuzingen en ik mocht twee jongetjes helpen bij het goedmaken van een ruzie. Het was super leuk dat we samen dit konden doen en de verantwoordelijkheid hadden. Zo leerden de kids meteen onze namen. Een klein jongentje, ik schat hem vier jaar, riep continu “Maaaandy”, zodat ik keek hoe hij van de glijbaan afgleed. Er waren ook een paar meiden van ongeveer 10 jaar oud die het helemaal geweldig vonden om aan m'n haar te zitten. Ze waren samen wat aan het fluisteren, dus ik vroeg wat er was. Zegt het ene meisje: “mag zij een knuffel van je?”. Te schattig. Het lukte goed om met de kinderen te communiceren in een mix van Engels, Nederlands & Afrikaans. We hebben wat spelletjes in een kring gedaan, zoals: wip/wap/zap; een spelletje wat we hebben geleerd tijdens het kersdiner van Heros (het mooiste dispuut van NSR). Na een uur hadden we beloofd de kinderen naar huis te sturen. Toen stond de volgende uitdaging voor de deur: hoe krijgen we iedereen weer door de poort naar buiten toe? We maakten een lange slinger, hand in hand, en huppelden zo door de poort. Het valt op hoe gedisciplineerd de kinderen hier zijn! Uiteraard proberen ze wel te blijven, maar als je goede grenzen aangeeft dan luisteren ze echt goed. Aan het eind nog een grote groepsknuffel, waarbij zeker 35 kinderen mij tegelijkertijd om de hals vlogen. En toen uiteraard iedereen nog een knuffel per persoon haha. Een paar meisjes kwamen naar me toe: “ik ga je missen”. Maar ach, gelukkig zien we elkaar volgende week gewoon weer! Kijk nu al uit naar de zes keer kidsclub die nog gaan komen. Van zo'n uurtje spelen met kinderen kreeg ik echt super veel energie. Het beste medicijn dat er bestaat!;)
'S avonds hadden we een Tienerclub voor tieners uit de townships van ongeveer 13 tot 18 jaar. Dit lijkt op Rock Solid van vroeger. Deze tienerclub wordt gehouden in een gebouw bij Agape 4. We werden door een busje opgehaald bij ons huis. Dit busje rijdt rond 7 uur rond in Grabouw om tieners op te pikken. Van 7 tot 8 is er de mogelijkheid om te chillen: tafelvoetbal, airhockey, tafeltennissen en lekker bijkletsen. Inge & ik hebben twee jongens verslagen met tafelvoetbal. Uiteraard lekker fanatiek! Daarna was er een geniaal spel, waarbij een paar meiden en jongens ('owens') een met water gevulde ballon boven hun hoofd moesten houden. Andere meiden en jongens moesten het scheerschuim van die ballon 'wegscheren' met een scheermesje onder het mom van: 'vertrouwen jullie elkaar?' Daarna werd er gepraised & was er een praatje. Ik genoot er van hoe iedereen helemaal los ging op de nummers van Jesus Culture. Toch bijzonder dat hier, duizenden kilometers vanaf Nederland, dezelfde nummers worden gezongen. Ook genoot ik van een heerlijke attitude die de tienermeiden hebben hier.
Dat was het dan alweer! Nu lekker genieten van een uitslapersontbijt.
Net voor het ontbijt de bloeduitslag gehad. Toch wel een tegenvaller: 24 bloedplaatjes. In een week tijd zonder prednison is het dus gezakt van 160 naar 24 miljard bloedplaatjes per liter. Dit maakt onze situatie weer en stuk onzekerder. De hematoloog in Nederland is gemaild en nu maar wachten op zijn reactie!
-
18 Januari 2014 - 12:45
Elise:
Wat een energie en enthousiasme hier in Rotterdam, het spat door je verhaal uit mn laptop haha. Lekker genieten van alle aandacht daar, klinkt goed! Ben benieuwd naar de reactie van de hematoloog. Toch ook spannend joh. Sterkte! xxElise -
18 Januari 2014 - 13:58
Adriaan Verduijn.:
Hoi Mandy,
Ik ken jou niet persoonlijk maar heb het e.e.a. gevolgd via de koffiekamer.
Ik vind het heel moedig van je dat je ondanks alles toch op reis bent gegaan, GOD is goed.
Ik zelf doe in mijn vrije tijd wat voor stichting de Zaaier in D.R.Congo, en ben blij dat ik dat werk kan en mag doen.
Ik wens jullie GOD's zegen toe en vertrouw in alles op HEM.
Het allerbeste toegewenst, en ik blijf je volgen op imail, en herdenken in mijn gebeden.
Groetjes Adriaan Verduijn.
-
18 Januari 2014 - 15:22
Marjolein:
Lieve Man & Ing!
Wow, wat een enthousiasme en dankbaarheid over jullie plek daar en wat jullie mogen doen :-). Echt super leuk om allemaal te lezen! Gaaf dat jullie door de kinderen zo erg gewaardeerd en toegelaten worden! Ben echt super benieuwd naar nog meer ervaringen die jullie tegemoet komen!
Ik blijf voor jullie bidden en ook in bijzonder voor je gezondheid man!
Tot skypse, snel!! :) (dinsdag dispuut? :p)
X Mar -
18 Januari 2014 - 18:15
Elisa:
Mandy, wat gaaf dat je daar nu kan zijn! Echt leuk om te lezen wat je daar doet en hoeveel je ervan geniet :) Veel sterkte met je gezondheid, ik ga er voor bidden!
xx -
18 Januari 2014 - 20:58
Wingerine:
Wat heerlijk om te lezen! 'k Waande me even helemaal in het warme Afrika, met die heerlijke kinderen, en waar jullie lekker veel buiten zijn .... en moest echt omschakelen toen ik daarna hier op de fiets stapte! Geniet maar ontspannen en vol vertrouwen. Liefs mam
-
18 Januari 2014 - 21:57
Melde:
Hee mandy! He wat vervelend van die ziekte, maar fijn dat de zorg daar tot nu toe goed is. Een hele fijne tijd gewenst. Geniet van ieder moment, want de tijd vliegt echt voorbij! Heel veel liefs xxx -
19 Januari 2014 - 14:50
Emma Versluis:
Dank he wel voor je super enthousiaste verslag. Ik hoop
Echt dat je er de volle tijd kan blijven.
Ik zal voor je bidden. -
20 Januari 2014 - 09:28
Marry Quak:
hoi Mandy, ik ken je ook niet persoonlijk,maar ik heb net genoten van je
enthousiaste verslag vanuit Grabouw. Ik zal voor je bidden en hoop dat
de bloedplaatjes weer snel wat toenemen.
Ik wens je Gods zegen toe tijdens je verblijf daar en nog veel plezier
met de kids. -
20 Januari 2014 - 10:47
Gerda Lock:
Heel graag wil ik je via de blog volgen, dus als je me wil toevoegen aan je adressenbestand, Heel graag.
We denken en leven met je mee en wensen je veel gezondheid toe. Allemaal best spannend. We weten nog van de vorige keer, dat je ook zo tobde met de bloedplaatjes en je toen zo wonderlijk bent genezen door veel gebed. Nu vertrouwen we hier weer op. Liefs van ons. -
22 Januari 2014 - 00:57
Wim:
Dank je Mandy,
dat ik, via deze blog en vanochtend via Skype, zo iets van je ervaringen mee kan beleven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
