Live life to the full!

“You have to make the best of every opportunity of every second of the day. Life is going quickly. Live life to the full!”

Een moment waarvan ik stiekem hoopte dat het niet zou komen, is dan nu toch echt voorbij: afscheid nemen van alle boefies bij Agape Family Ministries Grabouw. En of het boefies zijn. Het woord boef hebben ik & Inge geintroduceerd omdat dit de beste beschrijving was voor sommige kinderen. Hierbij een greep uit mijn communicatie met Ayden & Stacey, de twee kleinste boefies van Fergu & Karlien. “Ayden wat is jy? Ek is boef! Stacey, wat is jy? Ek is boef! En wat is tannie Mandy? Tannie Mandy is lief en boef!”

De laatste week stond in het teken van afscheid nemen, lieve kaartjes krijgen en veel afscheidsdrukkies. Bij alles wat ik deed was ik me er van bewust dat het (voorlopig) de laatste keer was.
De laatste keer crèche was geweldig! Ik hielp mee in een ouder klasje met kids van 3 en 4 jaar, waarbij de juf me vroeg om een verhaal te verzinnen & vertellen. Oh men.. daar werd m'n creativiteit wel even op de proef gesteld! Uiteindelijk is het een interactieve poppenkast geworden;)
Bij de laatste keer Asiphe organiseerden ik en Inge een thee-date met de huismoeders van Asiphe, waarbij alle huismoeders onwijs mooi waren aangekleed en opgetut, iets heel anders dan de werkkleding die ik gewend was!
De laatste keer bloedprikken bij de dokter in Grabouw. Ja zelfs daar gaan ze ons missen na de wekelijkse bezoekjes. We kregen als afscheidscadeautjes twee pennen mee, jeeeej die kwamen als geroepen! ;) De laatste bloeduitslag was positief dus ik ben gestopt met de medicijnen in de hoop dat de ziekte niet auto-imuun is en de bloedplaatjes hoog blijven!
De laatste middag bij Fergu & Karlien vloog er een vliegtuig over de speeltuin toen Teoniel, een zoon van Fergu & Karlien, riep: “Tannie! There is your plane going! Your too late! Now you have to stay here!” I wish.... Een ander moment werd me door één van de kinderen de vraag gesteld wanneer ik terug kwam. Wat een lastige vraag was dat zeg! Het niet weten of je de kinderen ooit nog ziet maakte het afscheid nemen vooral moeilijk.
Na de laatste keer Kidsclub, waarbij ik toch wel even een brok in m'n keel kreeg toen ik alle kids uit de armste delen van Grabouw liedjes hoorde zingen, namen we afscheid van Ulan. Wat heeft hij een geweldige rol bij de kidsclub! Hij gaf aan dat ik en Inge “effective” waren en hij in zijn Grabouw-tijd nog nooit zulke effectieve vrijwilligers had gezien. Fijn om te horen! Zeker omdat ik me de eerste week niet erg nuttig voelde, wat uiteraard veranderde gedurende de weken. Na het afscheid met Ulan, namen we afscheid van onze geweldige tuinman met z'n big-smile zonder voortanden. De man die me altijd begroette als hij me zag, ook al was het 10 keer op een dag. De man die altijd onze voortuin weer mooi had gemaakt nadat de zwerfhonden er in hadden lopen ploeteren. Terwijl ik en Inge afscheid namen van de tuinman kwam Gwennie, de dochter van Fergu & Karlien, me een zelfgeschreven briefje geven. Al het afscheid nemen ging me aardig goed af, maar dit zorgde er voor dat de tranen me in de ogen stonden. Wat ben ik In veel om de boefies gaan geven! Ik zie het maar als een positief teken dat het afscheid nemen zo lastig was! Anders had ik toch wat fout gedaan in de 6,5 week dat ik & Inge er waren.;) 6,5 week was precies goed! Het had zeker niet korter moeten duren, omdat ik pas na een paar weken echt een band had opgebouwd met de kids. Langer kan uiteraard altijd.;)
De laatste avond waren we uitgenodigd bij Gerrit & Ami voor een heerlijke afscheidsbraai, samen met hen, Tessa, Luzan & een echtpaar uit Engeland. Ik heb de hele avond aan de lippen van Gerrit & Ami gehangen die nog last-minute een paar hartverscheurende, nooit meer te vergeten, verhalen vertelden over het verleden van Agape Family Ministries en het verleden van sommige kinderen. Mocht je nu nieuwsgierig zijn, vraag me er na de reis vooral naar!

Naast het nemen van afscheid konden ik & Inge nog lekker nuttig bezig zijn in de laatste week. Op verzoek van Tessa hebben we een volunteerguide geschreven voor vrijwilligers bij Asiphe met tips & tricks die wij hebben opgestoken van de training & onze tijd daar. Ook hebben we een weekend opgepast op de kinderen van Fergu & Karlien: veel gelachen, uiteraard weer muffins gebakken en genoten van elke minuut (onder leiding van tannie aussie). Na het weekend gunde we ons een vrij dagje en zijn we wezen paragliden!
Wat was dat tof! Terwijl het bewolkt was in Grabouw, ook wel “Grauwbouw” met alle wolken die boven het bergdorpje blijven hangen, scheen in Kaapstad uiteraard de zon! Wat is het raar om terwijl het regende in Grabouw een kort broekje en t-shirt aan te trekken in de hoop dat het over de berg, in Kaapstad, gewoon zonnig is. Er is dan niets mooiers dan over de berg te rijden en de wolkengrens te zien.

Grabouw het 'n plekkie in my hart.

Ondertussen ben ik alweer een week verder en op de helft van de Gardenroute! De planning is dat Inge en ik van maandag 3 maart tot en met zondag 16 maart de volgende plekken zullen bezoeken: Cape Town, Oudtshoorn, Wilderness, Knysna, Plettenberg Bay, Stormsriver, Jeffreys Bay en Port Elizabeth. We reizen met de BazBus, een hop on-hop off bus die één keer per dag het traject rijdt van Kaapstad naar Port Elizabeth. Het is een gezellig concept omdat we veel andere reizigers tegenkomen.

Na de oude stinkende blowende mannen waarmee we onze badkamer deelden in Cape Town, was ik zo blij met het mooie Oudtshoorn waarbij ik een struisvogel heb bereden, gevoerd & gegeten (“eat one, feed one, ride one”). Lekker wezen kanoën en hiken in Wilderness en genoten van de natuur en een fietstochtje en een dorms met teveel bedden in een te kleine ruimte inclusief bedbugs in Knysna. Op dit moment lig ik op m'n luxe grote bed in onze prive-kamer in Plettenberg Bay. Wat heerlijk om even een eigen kamer te hebben na alle dorms! Een uitgebreider van de Gardenroute volgt nog!