die buigsawe (flexibele) lewe

Agapé. 16 januari 17:20 uur (Afrikaanse tijd, een uur later dan in Nederland).

Zo daar zit ik dan, vol met mooie nieuwe indrukken, lang uitgestrekt op de bank genietend van de verfrissende douche van zonet, uitkijkend op bergen en met op de achtergrond het gezellige geluid van spelende kinderen. Heb nu even tijd om de indrukken van de afgelopen drie dagen uit te typen terwijl Inge ondertussen kookt, de schat!

Na een week vol met onzekerheden was het maandag 13 januari dan eindelijk zo ver: het grote avontuur waar Inge en ik al zo lang naar uit mochten kijken: 3 maanden Afrika!
Samen met mijn ouders en Jasper reden we naar Brusselse vliegveld. Op het vliegveld nog gezellig koffie gedronken, waarna het moment daar was: afscheid nemen! Met 90 brieven in m'n tas van Jasp (voor elke dag één <3) & wat soepele foto's landde eindelijk het besef dat ik dan toch daadwerkelijk ging vertrekken. In het vliegtuig keek ik mijn ogen uit. Ik heb wel vaker gevlogen maar altijd in een klein vliegtuig voor maximaal 4,5 uur. Het was een vrij nieuw vliegtuig met leuke gadgets zoals een scherm, eigen afstandsbediening en raampjes die je kon blinderen in verschillende standen. We werden goed verzorgd met allerlei lekkers. 'S avonds landden we in Doha, Qatar. Met een bus werden we naar het vliegveld gebracht. Omdat we een nacht moesten overbruggen op het vliegveld vroegen we aan iemand van Qatar Airways waar we de nacht konden overbruggen. Hij vroeg meteen: “alles goed?” waarbij we eigenlijk baalden dat we er zo uitgepikt werden en er zo toeristisch uitzagen. Bizar hoe wij als Nederlanders er toch altijd weer uitspringen. Waarschijnlijk door onze spontaniteit;) Er was geen hotel beschikbaar dus de keuze was: een stoel of een speeltoestel voor kinderen waar wat zachte matten in lagen. De keuze was gemakkelijk!;) We hebben heerlijk geslapen in het speeltoestel. Goed voorbeeld doet goed volgen zeggen we maar, want na een uur lag het hele speeltoestel vol met slapende reizigers. Lekker knus tussen alle stinksokken!;)

De tweede vlucht was een wat ouder vliegtuig, met wel veel beenruimte! We zaten naast een kleine man uit Pakistan die voor 10 jaar naar Johannesburg ging om daar te werken. Hij sprak gebrekkig Engels en was bijna niet te verstaan. Wel hilarisch hoe hij het toch elke keer probeerde om met ons te praten. Hij was erg gezellig, soms iets te spraakzaam als je even een filmpje wil kijken;) Volgens mij was het zijn eerste keer vliegen want hij deed ons continu na: tafeltje uitklappen, muziek luisteren. We hebben er veel binnenpretjes aan over gehouden. Na een vlucht van 10 uur, met een tussenstop in Johannesburg, en een totale reis van 26 uur waren we er: CAPE TOWN!

We werden door Luzanne en Ulan (medewerkers van Agapé) van het vliegveld gehaald en dat voelde meteen als een warm welkom! Wat een gezellige enthousiaste mensen. Onderweg hebben we onze ogen uitgekeken: mensen die over de snelweg rennen, townships, de tafelberg, een zonsondergang, het strand en aan de linkerkant van de weg rijden! Onderweg naar Grabouw, waar we de komende 6,5 week verblijven, reden we over de berg met een geweldig uitzicht op Kaapstad. Adembenemend.
Grabouw ligt op zo'n 70 km vanaf Kaapstad. Om bij Grabouw te komen moet je één berg overbruggen. Het is een kleine stad of een groot dorp, een stuk armer dan Kaapstad. Eigenlijk bestaat het alleen uit townships, huisjes die de regering heeft laten bouwen, wat winkels, een ziekenhuis en uiteraard Agapé 1 t/m 4! Er lopen hier een stuk minder blanke mensen rond. Waarschijnlijk zijn de blanke mensen die bij Agapé horen, de enige blanken hier. We zijn snel langs alle 4 de terreinen van Agapé gereden en hebben de sleutel van ons huisje opgehaald bij Gerrit en Ami, de directors van Agapé. Daarna brachten Ulan en Luzanne ons naar ons verblijf op Agapé 1. Het huisje waar we verblijven is echt onwijs luxe: een grote woonkamer en keuken (met drinkwater uit de kraan!), meerdere slaapkamers, een veranda met uitzicht op de speeltuin en zelfs twee badkamers, totaal niet wat we verwacht hadden! Foto's volgens snel ;) Omdat de kinderen door de regering zijn beschermd, kan ik geen foto's plaatsen van hen. Uiteraard ben je welkom om deze bij mij thuis, na 11 april, te komen bekijken! Om dinsdagavond 11 uur konden we eindelijk lekker slapen. Daar waren we echt aan toe zeg!

Woensdagochtend werden we om half 10 opgehaald door Luzan en Ulan om wat boodschappen te doen. We waren in de winkel een beetje aan het overleggen wat we allemaal moesten hebben, toen er een medewerker lachend naar ons toe kwam: 'Where do you come from? Your language is so beautiful!'. Precies wat ik vind van het Afrikaans! Als je langzaam praat kun je elkaar echt heel makkelijk begrijpen, maar zodra ze wat sneller praten lijkt de taal totaal anders! Ik keek mijn ogen uit toen in de supermarkt onze boodschappen werden ingepakt in tasjes en we dit beslist niet zelf mochten doen. Heerlijk om niet op te hoeven schieten voor de volgende klant, maar gewoon relaxed kan wachten tot je boodschappen zijn ingepakt en in je karretje zijn gezet. Ze hebben eigenlijk alles hier qua eten en de prijzen zijn vergelijkbaar of net iets duurder dan in Nederland.

's Middags kwamen Ami en haar zoon Gideon langs voor een korte introductie. We werden uitgenodigd om die avond bij Gerrit en Ami en hun (pleeg)kinderen te komen eten. Het eten was erg gezellig! Lekker veel in het Afrikaans gekletst met de kinderen & een wandeling door de natuur gemaakt. Bizar hoe je zo vanuit de townships loopt naar een groot bos, met uitgestrekte weiden & zelfs een riviertje. Het leek net even of we ons Franse Alpen waanden, in plaats van Zuid-Afrika.

Vanochtend zouden we om 8 uur worden opgehaald. Ik heb al gemerkt dat de planning hier met de seconde veranderd, dus we waren ook niet verrast toen dat ietsjes later bleek te zijn. Ik vind het heerlijk om te leren om niet alles strak in te plannen, maar elke dag flexibel te zijn voor hetgeen wat op je pad komt. (Hopelijk neem ik dit mee naar Nederland).
We werden afgezet bij het Asiphe huis, bij Agapé 2. Even om een beeld te schetsen: wij verblijven nu bij Agapé 1. Dit is een terrein, met hekken omringt, waar nog een andere familie woont met 'eigen' kinderen en pleegkinderen: one big happy familiy, ook wel: Childrens Home. Verder is er een 'preschool', een grote buitenspeelplaats en een klein kerkje. Agapé 2 is op loopafstand van Agapé 1 en daar is ook een childrens home, een schooltje en Asiphe.

Agapé 3 en 4 zijn wat verder weg en daar zijn we nog niet lang geweest, dus daar kan ik later vast meer over vertellen. Vandaag hebben we geholpen bij Asiphe! Asiphe is een huis voor disabled children. De kinderen die hier wonen hebben allemaal een lichamelijke handicap en sommige ook een verstandelijke handicap. Diagnoses lopen uiteen van foetaal alcohol syndroom tot blindheid en spasmen. Het is echt zo goed dat er ook een plek is waar deze kinderen aandacht krijgen! Ze krijgen elke ochtend speciale oefeningen, voor hun spieren en het verbeteren van hun lichaamshouding. Verder hebben ze gewoon de dagelijkse verzorging nodig, zoals eten, wassen, luiers verschonen enzovoort! De vrouwen die hier werken zijn echt super! Ze draaien shifts van 12 uur (7.00 uur – 19.00 uur)! Ze behandelen de kinderen hier echt met liefde, in tegenstelling tot sommige andere plekken in Zuid-Afrika, waar deze kinderen niet worden geaccepteerd! Kinderen worden gewoon mishandeld door hun ouders vanwege hun handicap! Bizar!! Dus echt geweldig dat Asiphe er is! Eigenlijk kunnen bijna alle kinderen niet praten, maar sommigen horen wel wat je zegt en kunnen communiceren met hun goede mimiek! Vooral hier geniet ik van omdat je als een normaal persoon tegen ze kan praten. Ik heb gemerkt dat ik alle kinderen als normaal kan beschouwen en zo met ze om kan gaan. Heerlijk om ze allemaal echt aandacht en liefde te geven.
Ik hoop de fysiotherapie-oefeningen binnenkort onder de knie te hebben zodat ik deze ook zelf kan uitvoeren bij de kinderen.
Met de dames die werken bij Asiphe kunnen we gelukkig heel leuk kletsen en er klinken enorme schaterlachen als we proberen Afrikaans te praten. Zo zijn er al genoeg miscommunicaties geweest, o.a. over grote bruine poezen haha. Of: “hoe gaat het met jelle?” “who is jelle?”. Waarna ze beginnen te brullen van het lachen. 'Jelle' betekent 'jullie' in het Afrikaans. En wij maar denken dat ze het elke keer over ene Jelle hebben. Ook hebben we gelachen om de uitdrukking “so mal als een haas” wat betekent: “zo gek als een deur”. Het is zo leuk dat als de mensen hier langzaam (Zuid-)Afrikaans praten en wij langzaam Nederlands, we elkaar kunnen verstaan. Dus ek hoop dat ek oor 'n tyd 'n blog in die afrikaans skryf.

Na zo'n dag werken met kinderen met een handicap, kijk ik ook wel heel erg uit om lekker te spelen met “normale” kinderen die wel veel respons geven. Daarom was het ook super leuk dat we na ons werk bij Asiphe meegingen met Ulan om de kinderen van de basisschool op te halen. Er is hier in Grabouw ook een basisschool speciaal waar kinderen met HIV worden geaccepteerd, omdat die kinderen niet terecht kunnen op de meeste scholen. Uiteraard zijn alle kinderen met HIV welkom bij Agapé!

Ik kan wifi gebruiken bij Agapé 2. Dit is 5 minuten lopen vanaf hier. Tussen Agapé 1 & 2 is het veilig genoeg om overdag te lopen, zolang we het iemand maar vertellen als we vertrekken. Naar Agapé 43 & 4 kunnen we alleen met een auto gaan. We hebben een auto gereserveerd, dus die kunnen we hopelijk vanaf maandag huren. Ik merk dat een auto wel echt nodig is, omdat we dan ook naar Agapé 3 & 4 kunnen rijden, boodschappen kunnen doen op eigen gelegenheid en uiteraard voor de wekelijkse ziekenhuisbezoeken. Gelukkig is het merendeel van de wegen hier goed. Uiteraard is het nog wel even wennen aan de verkeersregels en vooral het links rijden. Er zijn heel veel stopborden, je hebt bijvoorbeeld kruisingen waarbij 4 stopborden staan: een vierstopkruising. Degene die dan als eerst stopt, mag ook als eerst weer verder rijden! Moet je maar net weten ;).

Nog even over mijn gezondheid: de eerste dag vond ik alles een beetje spannend i.v.m. mijn gezondheid. Maar eigenlijk was dit de tweede dag al over, ben ik op en top fit & geniet ik van elk moment! Morgen hoop ik bij een ziekenhuis terecht te kunnen om te kijken of de bloedplaatjes na een week geen predinison niet zijn verlaagd. I hope so!:)

----

Ondertussen hebben we al genoten van een heerlijke maaltijd die Inge in elkaar had geflanst. Grappig dat we dachten dat alle ingrediënten op die van Nederland leken, maar toch anders bleken te zijn. Bijvoorbeeld mais in blik was: maispap in blik. Vanavond zijn we nog even naar het gezin van Fergi & Karlien geweest. Hun huis grenst aan hetzelfde speelplein als ons huis, onderdeel van Agapé 1. Dit Childrens Home bestaat uit 11 kinderen. Wat een gezelligheid & gastvrijheid. Hier zijn we vast vaker te vinden om ook lekker mee te draaien in het gezin.

Voor nu kan ik alleen maar uitkijken naar wat er nog allemaal gaat komen! Ik zie uit om alle kids lekker aandacht & liefde te geven, te helpen bij de wekelijkse kidsclub & de club voor tieners.

Tot gou!